Не бахтки, шундай гўзал замон ва диёрда яшамоқдамиз. Президентимиз ва ҳукуматимизнинг саъй-ҳаракатлари боис юртимиз йил сайин янада обод бўлиб, чирой очмоқда. Ёшларимизга яратилган шароитларни айтмайсизми, кенг ва ёруғ хоналар, энг замонавий русумдаги компьютерлар билан жиҳозланган синфлар, спорт майдонлари... улар хизматида. Буларнинг барчаси юртимиз озодлигидан, халқимиз фаровонлиги тобора юксалаётганидан.

Динимизда аёлларга алоҳида хурмат-эътибор билан муносабатда бўлинади, ислом динига қадар – жоҳилият даврида арабларда аёл киши инсон ўрнида кўрилмаган. Уларга ўта паст назар билан қаралган. Қиз фарзанд кўрган ота одамлар орасида бошини кўтариб юролмаган. Аёллар мол сифатида бошқаларга мерос қилинган. Масалан, қайси бир аёлнинг эри вафот этса, у эрининг акаси ёки укасига мерос тариқасида тортиқ этилган. Хотин кишининг ҳоҳиши умуман эътиборга олинмаган. Динимиз хотин-қизларни эркаклар каби мукаммал ва эҳтиромга сазовор инсон, дея эълон қилди. Биргина “Жаннат оналар оёғи остидадир”, деган ҳикматли сўзда фикримиз исботининг барчаси мужассамдир.

Оила инсоннинг дунёвий саодатини таъминловчи қўрғондир. Оилада доимо тинчлик ва тотувлик давом этиши учун эру хотин ўзларининг вазифа ва бурчларини тўлиқ адо этиб боришлари лозим.

Қуръони каримнинг бир неча сураларида ота-онага яхшилик қилиш, уларга эҳтиром кўрсатиш ибодат даражасида улуғланган. Оналаримизни бошга кўтаришга, уларга ҳамиша шафқатли бўлишга, хизматларини қилишга буюрилганмиз.

Дунёда инсонга учта меҳрибон зот бор. Биринчиси Аллоҳ таоло, иккинчиси Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.) ва учинчиси ота-оналаримиз. Ота-онанинг фарзанд учун қилган 

Мамлакатимизда истиклолнинг дастлабки йилларидаёқ миллат ва давлатнинг мустақил ривожланишини таъминлашга қаратилган, бир-бири билан узвий боғлиқ қатор ғоялар илгари сурилиб, уларни ҳаётга татбиқ этишнинг амалий чоралари белгилаб берилди.

Келин ўз қизидек муомала қиладиган қайноналар жамиятимизда кўплаб топилади. Улар ўз келинларини асраб-авайлайди, эҳтиёт қилади.

Юртимиз мустақилликка эришганидан сўнг, аёлларга ҳам кенг имкониятлар эшиги очилди. Уларнинг билим олишлари ва ҳунар эгаллашлари, тадбиркорлик ва спорт билан шуғулланишлари учун яхши шароитлар яратилди.

Яқинда юз берган воқеа ҳеч ёдимдан чиқмайди. Ўшанда бир онаизорнинг соғлом ўғли бирдан хасталаниб қолди. Унинг онаси кўп шифокорларга кўрсатди. Унга тананинг оқариб қолишлик касали ташҳисини қўйишди. Хаста бола жуда кўп даволанди. Онаси уни табибларга ҳам кўрсатди. Улар ҳам бу дардга даво топа олмадилар.

Аёл – онамиз, турмуш ўртоғимиз, опа-сингилларимиз, қизларимиз, келинларимиздир. Ислом дини улуғ зот шаънини кўкларга кўтаради. Чунки ҳар қандай инсонни она тарбиялайди. Унинг даргоҳи мурғак қалблар учун ишончли, эмин-эркин яшаш масканидир.

Ўзбекистон Республикаси Конституциясининг XIV боб, 66-моддасида “Вояга етган, меҳнатга лаёқатли фарзандлар ўз ота-оналари ҳақида ғамхўрлик қилишга мажбурдирлар”, дея бурчимиз, табир жоиз бўлса ҳуқуқимизга белгилаб қўйилган.

Аллоҳ таоло Одам алайҳиссаломни бир зум уйқуга солиб, чап қовурғаларидан Момо Ҳавво онамизни яратди. Уйғонганаларида рўпараларида Момо Ҳавво онамизни кўриб, Аллоҳдан “ким бу?” деб сўрадилар. Аллоҳ таоло “У сенинг хизматкоринг ёки хотининг” демади, “У сенга омонатдир”, деди. Бундан кўриниб турганидек, бизлар омонатга хиёнат қилмай, уларни доимо эҳтиром қилишиз лозимдир.

  Муҳтарама аёл яъни она оиланинг муқаддаслигини таъминловчи, оиланинг ижтимоий, маънавий-ахлоқий муҳитини бунёд этувчи, ҳамда яратувчанлик ҳосиятига эга бўлган мукаррам инсон сифатида таърифланади, танилади ва эҳтиром кўрсатилади.

Гўзал диёримизга барчамиз соғиниб кутган баҳор кириб келди. Бу фаслда меҳрибон ва мунис онаҳонларимиз, опа-сингилларимизнинг байрамларини муносиб нишонлаймиз. 

Аллоҳ таоло аёл кишини латиф табиатли, хушрўй юзли, хушбичим қоматли, мафтункор овоз сахибаси этиб яратган.

Жамиятимизда аёлларнинг, оналарнинг ўзига хос ўрни бор. Сабаби, оилада фарзандни дунёга келтириш ва муносиб одоб-аҳлоқ бериш, тарбиялаш асосан уларнинг зиммасида. 

Муқаддас китобларимизда «Сизларнинг энг яхшиларингиз ўз аҳли аёлига яхши муносабатда бўладиганларингиздир», дейилади. Дарҳақиқат, оила - жамиятнинг  асосий бўғини. Мустақиллик йилларида оила мустаҳкамлигини таъминлаш, унинг муаммоларига самарали ечим топиш, ҳар бир оила хонадонида соғлом муҳитни  шакллантиришга давлат сиёсати даражасида эътибор қаратилмоқда.

Ислом оила қуриш масаласига мусулмонлар ҳаётидаги энг муҳим ва мураккаб масала деб қарайди. Чунки бу ҳаёт масаласи, келажак авлод масаласи, соғлом ва ҳар томонлама етук ва мустақил жамият барпо этиш масаласидир.

Ҳар қайси миллатнинг ўзига хос маънавиятини шакллантириш ва юксалтиришда, ҳеч шубҳасиз, оиланинг ўрни ва таъсири беқиёсдир. Чунки инсоннинг энг соф ва покиза туйғулари, илк хаётий тушунча ва тасаввурлари биринчи галда оила бағрида шаклланади,

Бизни барча мавжудотдан фарқимиз, онг-шууримиз билан ҳаёт кечиришимиз ва ўйлаган фикримиз, тасаввуримизни ташқи оламга етказиб беришда нутқ санатимиз энг катта неъмат. Шу нутқ неъмати шарофати билан биз оилали бўламиз, никоҳ ақдини ижро қилишда эркак ва аёл бири бирига ФҲДЁ бўлимида  қонуний қайд этилиб, никоҳланаётганлигини сўз билан қабул қилади. Шу кундан бошлаб, шариат нуқтаи-назарида муқаддас никоҳнинг риштаси боғланади.. Жамиятнинг  энг қўйи поғонаси бўлмиш оила дунёга келади. Лекин шу муқаддас никоҳни, ФҲДЁ бўлимидаги ақду-паймонимизни риоя этмаслик оилалар ажримига юз тутаётгани ҳозирги кунда кўпайиб бораётгани афсусланарли ҳолдир. 

Дарҳақиқат, бизни барча мавжудотдан фарқимиз, онг-шууримиз билан ҳаёт кечиришимиз ва ўйлаган фикримиз, тасаввуримизни ташқи оламга етказиб беришда нутқ санатимиз энг катта неъмат. Шу нутқ неъмати шарофати билан инсон оилали бўлади, никоҳ ақдини ижро қилишда эркак ва аёл бири бирига ФҲДЁ бўлимида  қонуний қайд этилиб, никоҳланаётганлигини сўз билан қабул қилади.

“Жаннат оналар оёғи остидадир”. Бу сўзлар бизга нотаниш эмас. Шундай бўлса-да, такрор этиш бизга малол келмайди. Онани рози қилиш, унинг дуосини олиш орқали жаннатга кириш бахтига мушарраф бўлиш мумкин экан. 

Мусулмон оламида қадимдан оила муқаддас саналган. Энг қимматли анъаналар – ҳалоллик, тўғрисўзлик, ор-номус, шарму-ҳаё, меҳру-оқибат, меҳнатсеварлик каби барча инсоний фазилатлар оилада шаклланган.

“Она” сўзи ўзбек лаҳжаларида “Ойи” , “Опа” , “Ая”, сўзлари билан ҳам ифодаланади. Ўйлаб қарасангиз, хамма замонларда инсониятнинг эҳтиромига сазовор бўлган муҳтарам ва мўътабар зот-бу онаизордир. У оила бошлиғининг вазири, фарзандларига ғамхўр ва меҳрибондир.