Рамазон охират тижорати учун очилган ғоят фойдали бозорга ўхшайди. У охират ҳосилини экиш учун серунум тупроқ, амалларнинг униб-ўсиши учун баҳор ёмғирига ўхшайди. Аллоҳ таоло ҳузурида бандалигимизни намоён қилиб, безанадиган энг азиз ва улуғ байрам кабидир. Модомики шундай экан, ейиш-ичиш каби нафсни ғафлатда қолдирувчи жисмоний истакларни жиловлаш учун рўза тутишга буюрилган. Бу билан инсон гўё вақтинча жисмонийликдан чиқиб фариштага айлангандек бўлади. Охират тижоратига йўналгани учун дунёвий ташвишларини бир четга суриб, руҳий парвозга шайланади.

Аллоҳ таоло буюк неъматлар бўлмиш аъзоларимизни Роббимиз рози бўладиган ўринларда ишлатишни вожиб қилди. Ғазаб қиладиган ўринларда ишлатишни ҳаром қилди. Шу билан бирга, уларни Аллоҳ таоло буюргандек ишлатиш, ҳаром нарсалардан тийиб туриш бу неъматлар эвазига қилинган шукрнинг мукаммаллиги ҳисобланади.  

  Кўз. У билан Роббимиз назар солишни ҳалол қилган ўринларга ишлатиш, номаҳрамлар, беҳаё филмлар каби назар солишни ҳаром қилган ўринлардан сақланишни буюрган. Мана шу кўзимизнинг бир умрлик рўзасидир.

  Қулоқ. У ила Роббимиз буюрган ёки мубоҳ бўлган эшитиш ўринларига ишлатиш, бекорчилик, беҳуда гаплар, ёлғон, ғийбат каби маъсият сўзларни эшитмасликка ҳаракат қилмоғимиз буюрилган. Бу қулоғимизнинг бир умрлик рўзасидир.

  Қўл. У ила мубоҳ нарсаларни ушлаш, қайтарилган нарсалардан қайтариб туриш буюрилган. Бу қўлимизнинг рўзасидир. Шулар мисолида бошқа аъзолар ҳам шундай.

Расулуллоҳ алайхиссалом айтганларидек:

“Рўза тўсиқдир. Қачонки сизлардан бирортангиз рўза бўлса, ёлғон сўз гапирмасин, ҳақорат сўзларни айтмасин. Агар бирор киши у билан уришса ёки сўкишса, мен рўзадорман, мен рўзадорман, десин”

Яъни “мен рўзадорман” дейишлиги билан киши: “Мен тилимни сақлашга Аллоҳга ваъда берганман, қандай қилиб сенга жавоб қайтараман”, деганидир.

Пайғамбаримиз алайҳис салом марҳамат қиладилар: “Албатта рўза омонатдир. Сизлардан ҳар бирингиз ўз омонатини сақласин”.

“Албатта, Аллоҳ сизларни омонатларни ўз эгаларига топширишга буюради”

 Ҳар бир ибодатнинг зоҳири ва ботини, пўсти ва мағзи борлиги ҳаммамизга маълум. Рўзанинг зоҳири, яъни пўсти бу – емаслик, ичмаслик ва нафсоний-жисмоний эҳтиёжлардан тийилиб туриш. Мағзи эса бу юқорида айтиб ўтилган ҳадисларга  амал қилишликдир, яъни – қулоқ, кўз, тил, қўл, оёқ ва бошқа аъзоларни гуноҳлардан тийишдир. Энди ихтиёр ҳар биримизнинг қўлимизда, Қиёматда Парвардигорнинг олдига борганда пўстлоқ билан борамиз-ми ёки пўстлоқнинг мағзи билан бирга олиб борамиз-ми? Хоҳласангиз пўстлоқ билан кифояланинг, хоҳласангиз ҳадисларга амал қилиб, ҳақиқий рўза тутинг.

Салмон Форсий ривоят қилган ҳадисда эса Расулимиз: «Ким бу ойда яхши хислатлардан биттасини ихтиёрий қилса, у худди бошқа ойларда битта фарзни адо қилган каби бўлади. Ким унда битта фарзни бажарса, у худди бошқа ойларда етмишта фарзни адо қилган каби бўлади», деб айтганлар.

Аллоҳ таоло юртимизда ҳукм сураётган тинчлик ва омонликни, бунёдкор халқимиз томонидан амалган оширилаётган барча хайрли ишларимизни баракотли қилсин.

Муҳибуллоҳ Ҳудойбердиев,

Тўрақўрғон тумани бош имом хатиби.