Баҳор кунлардан бирида масжид хонақасидан пешин намозини ўқиб чиқиб, масжид ховлисидаги  очилиб турган оқ атиргулга назарим тушиб хаёл уммонига шунғиб, тафаккур гулшонига кириб кетдим. Эҳтимол атиргулни ранги оқ бўлгани учун мени ўзига жалб этган бўлса керак. Гўзал нарса инсонга эстетик завқ беради. Хақиқатан инсон дунёга келар экан Тангри уни онани оқ рангли сут ила меҳмон қилади ва инсон  оқ рангли кафанга ўралган холда дунёни тарк этади.  Оқ ранг поклик рамзи, гуноҳсизлик рамзи. Гуёки Аллоҳ оқ атиргул билан менга  дунё хаётида пок бўлишкни ўқтираётгандек туюлди. Таъжжуб! атиргул гули  гулларни ўрамлик турига мансуб бўлиб,  гул барглари тўкилса ичидан яна аввалгисида кўра оқ рангли гул барги кўринаверади. Демак, унинг зоҳиридан кўра ботини оқ,  покиза эканлигидан далолат қилади. Қанийди ҳамма инсонлар ичи ва ташқи шу гул каби оппоқ бўлса эди. Лекин инсонмиз,  ҳаётимизда қилган гуноҳлар оқ матога қора доғлар тушгани каби ботинимзни ҳам кир қилганини эслаб, Аллоҳдан уялиб кетаман. Бу гул нафақат гўзал балки бошқа гуллардан кўра хушбуйролқ ҳам. Шунда онамни ёшлик даврида берган тарбиялари эсимга келди. “Ўғлим оқ атиргул жуда хушбўй бўлади, чунки уни устидан кўра ичи оппоқроқ бўлгани учундир. Сен ҳам шу каби ботинг ва зоҳирингни тоза тутгин”- деган тарбиялари эсимга келди. Эҳтимол унинг муааттар ҳидини жуда хушбўйлиги  онам айтганидек зоҳиридан кўра ботини поклик рамзи оқ бўлгани учундир. Демак, усти ва ташқи оқ бўлган инсон бошқаларга нисбатан муаатрроқ бўлади. Яна хаёлга чумдим. Оқ атир гулни яна бир фазилатини кашф этдим. Уни  инсонларга муаттар хид таратиши билан  фидойи кишиларга ўхшатса ҳам бўлар экан.. У ўз ҳидини тартиш учун жонини фидо қилаётгандек туюлди. Одатда фидойи инсонлар бир ишга бор кўчлари билан тирашадилар. Улар учун ўз манфатлардан кўра бошқаларни манфати устун тўради.

Шу ўй билан: “Қанийди мени ҳам шу оқ атир гул  каби  бир қанча фазилатларим бўлса эди”-  деб, боғни тарк этдим. Яна бир неча кундан кейин яна боғни сайр қилиб мен кўрган оқ атир гулни барглари тўкилган, қўриган холатда кўрдим. Шундай гўзал нарса йўқ бўлиб кетиётганидан кунглим бир оз хижл бўлди. Ва яна хаёлга чумдим, ҳар бир нарса гарчи гўзал, фидойи, хушбуй бўлса ҳам дунёни тарк этишлигини тушундим ва Роббимни “Аллоҳдан бошқа ҳар бир нарса ҳолок бўлгувчидер” деган, ушбу сўзини эсладим. Хулоса қилдим,  ҳаётимиз  қисқа эканлиги ва  шу қисқа хаётда хеч бўлмаса  оқ атир гул каби  яшашга интил деб, нафсимни тергадим.

Обидхон Икрамов,
ЎМИ Наманган вилоят вакил ўринбосари,
“Ҳидоя” ўрта махсус ислом билим юрти ўқитувчиси